ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Διεθνής Ημερίδα – Διοργάνωση Μικρασιατική Εστία Ν. Πέλλας – Νομαρχία Πέλλας
Γιαννιτσά 20 Σεπτεμβρίου 2008
ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΜΑΛΙΚΟ ΣΤΟ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Όταν οι οργανωτές αυτής της σημαντικής συνάντησης ζήτησαν την γνώμη μου για την προσέγγιση αυτής της ημερίδας τους πρότεινα αυτόν τον τίτλο «Από το Κεμαλικό στο Φιλάνθρωπο Κράτος». Πρώτον γιατί διαφωνώ με αυτό που ονομάζω στατικό, παθητικό ιστορικισμό και δεύτερο γιατί στον νέο αιώνα οι αυτόχθονες λαοί της Μικράς Ασίας θα αποδώσουν στην ιστορία τον Κεμάλ με την πραγματική του ταυτότητα. Ως μεγάλο εγκληματία των λαών και των ανθρώπων και τον Κεμαλισμό ως μια ιδεολογία θανάτου. Αυτό είναι ο Κεμαλισμός.
Από αυτό το Βήμα, την Αγορά των αυτόχθονων λαών της Μικράς Ασίας – νομίζω στην επόμενη συνάντηση μπορούν να είναι όλοι οι λαοί – ήθελα να διατυπώσω και να επαναφέρω ορισμένες ιδέες – προτάσεις που θα μας συνοδεύουν και θα μας ενισχύουν στον ευγενή αγώνα μας ώστε η περιοχή μας να περάσει από την κυριαρχία της ιδεολογίας του θανάτου στην ιδεολογία της ζωής, από το Κεμαλικό στο ανθρώπινο κράτος. Γιατί το Κεμαλικό κράτος είναι εχθρός του ανθρωπισμού, του ανθρώπου.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΧΙΟ
Το 1992 μιλώντας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών πρότεινα την δημιουργία στην Χίο – στην Χερσόνησο της Ερυθραίας που γνώρισε και το 1822 και το 1922 – μιας διεθνούς επιπέδου Πανεπιστημιακής σχολής «Σπουδών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Γενοκτονία». Σε αυτήν την ημερίδα ομιλητής ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Βέβαια την δεκαετία του 90’ – αρχές του 2000 αντί για αυτό είχαμε στην Χίο, την Σάμο και το Αιγαίο πράξεις θαυμασμού του Κεμάλ, Κεμαλολαγνίας. Αν προλάβαιναν θα έκαναν και διεθνές Πανεπιστήμιο της σκέψης του Κεμάλ. Ευτυχώς δεν πρόλαβαν άφησαν μόνο την φασιστική ρατσιστική φράση «συνωστίζονταν στην Σμύρνη». Οι Γ.Α. Παπανδρέου – Κ. Σημίτης ήθελαν επίσης να καταργήσουν την 19η Μαΐου με ύπουλους τρόπους. Έχασαν αυτόν τον βρώμικο πόλεμο τους. Ήμουν μόνος αλλά κέρδισα αυτή την μάχη. Η 19η Μαΐου είναι ζωντανή και θα είναι εις τους αιώνας των αιώνων.
Νομίζω ότι μπορεί σήμερα να διατυπωθεί η πρόταση της Πανεπιστημιακής Σχολής προς το Υπουργείο Παιδείας, το Συμβούλιο των Πρυτάνεων, την Ακαδημία Αθηνών, το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Πολλοί ξένοι φοιτητές θα ήθελαν να μένουν και να σπουδάζουν αυτά τα ζητήματα στην Χίο του ‘Όμηρου και του Ντελακρουά.
ΟΙ Η.Π.Α. ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Είναι γνωστό ότι εκτός από το έγκλημα των γενοκτονιών υπήρξε ένα εξίσου βάρβαρο έγκλημα. Αυτό της σιωπής. Έκαναν και κάνουν τα πάντα να σκεπάσουν τα εγκλήματα να δολοφονήσουν την μνήμη των λαών μας. Αυτή η δολοφονία της μνήμης μας άρχισε με μία αντιδημοκρατική, ολοκληρωτικού τύπου, απάνθρωπη πράξη. Την αρπαγή των φωτογραφικών φιλμ που παρουσιάζουν το έγκλημα που έγινε στην Σμύρνη από τον Κεμάλ. Υπάρχουν στοιχεία για αυτό στο Αμερικανικό Πεντάγωνο ειδικά στο Ναυτικό. Υπάρχουν στοιχεία στο Υπουργείο Γεωργίας της Πολιτείας της Πενσυλβανίας.
Οι εκπρόσωποι της διασποράς στις Η.Π.Α. οφείλουν να αναδείξουν αυτό το αίτημα ως δικαίωμα στην μνήμη μας στο Κονγκρέσσο και την Γερουσία.
Όπως έχουν εικόνες από το έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου έτσι και εμείς έχουμε δικαίωμα στις φωτογραφίες του εγκλήματος της Σμύρνης. Οι φωτογραφίες αυτές υπάρχουν.
Όταν οι επίσημες Η.Π.Α. συνεχίζουν να ταυτίζονται με τον Κεμαλισμό τότε απονομοιμοποιούνται στην συνείδηση των απογόνων αυτών που γέννησαν την Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ιωνία στην οποία αρέσκονται να αναφέρονται. Απονομοιμοποιούνται ως δύναμη υπεράσπισης της Δημοκρατίας.
Νομίζω ότι οι Ελληνοαμερικανοί θα πρέπει να ζητήσουν την εξέταση από την αρμόδια επιτροπή των προοριζόμενων για την Αθήνα, την Άγκύρα, το Εριβάν Αμερικανών Πρεσβευτών. Η εξέταση θα αφορά τα βιβλία δύο μεγάλων Διπλωματών, Ανθρωπιστών του Μοργκεντάου και του Χόρτον που αναφέρονται στις πρώτες γενοκτονίες του 20ου αιώνα. Θα μου επιτρέψετε μια πρόσθεση. Τους προσεχείς μήνες θα παρουσιασθεί σε πολλές πόλεις των Η.Π.Α. το βιβλίο μου THE PONTIAN QUESTION IN THE UNITED NATIONS.
Λυπάμαι γιατί αυτοί, Αλλοδαποί και εγχώριοι που εμπόδισαν την είσοδο μου στις Η.Π.Α. δεν μπορούν να το αποτρέψουν. Δυστυχώς για αυτούς η Αμερική είναι πληθυντική δεν είναι όλοι οπαδοί της σκέψης του Κεμάλ.
19η ΜΑΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ
Τέλος όλοί μαζί οφείλουμε να καλύψουμε ένα μεγάλο ηθικό και πολιτικό κενό καθιερώνοντας την 19η Μαΐου ως Ευρωπαϊκή και Διεθνή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Όπως έχουμε την 27η Ιανουαρίου για τα θύματα του Ναζισμού. Κάθε λαός, κάθε ομάδα μπορεί να έχει την δική της ημέρα μνήμης. Οφείλουμε όμως να έχουμε μια ενιαία ημέρα μνήμης γιατί όλοι είμαστε θύματα του ίδιου νεοτουρκικού – κεμαλικού αυγού του φιδιού που συνεχίζει να προκαλεί να γεννά τον θάνατο. Ενάντια σε ομόθρησκούς λαούς σήμερα, ενάντια στους ίδιους τους Τούρκους.
Σε αυτό οφείλουμε να πρωταγωνιστήσουμε εμείς οι Έλληνες που τον προηγούμενο αιώνα γνωρίσαμε και τις δύο ιδεολογίες του θανάτου. Τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό στον Χορτιάτη, τα Κερδύλια, τους Πύργους, το Μεσσόβουνο, την Κάνδανο, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, την Γουμένισσα.
Η 19η Μαΐου μπορεί να έχει ένα απελευθερωτικό συμβολισμό για τον ίδιο τον Τουρκικό λαό όχι ως εξαφάνιση, σφαγή του άλλου όπως είναι σήμερα αλλά ως ειρηνική συμβίωση, με όλους τους λαούς και τους ανθρώπους.
Αυτός είναι ο δικός μας ανθρωπισμός.
Διεθνής Ημερίδα – Διοργάνωση Μικρασιατική Εστία Ν. Πέλλας – Νομαρχία Πέλλας
Γιαννιτσά 20 Σεπτεμβρίου 2008
ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΜΑΛΙΚΟ ΣΤΟ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Όταν οι οργανωτές αυτής της σημαντικής συνάντησης ζήτησαν την γνώμη μου για την προσέγγιση αυτής της ημερίδας τους πρότεινα αυτόν τον τίτλο «Από το Κεμαλικό στο Φιλάνθρωπο Κράτος». Πρώτον γιατί διαφωνώ με αυτό που ονομάζω στατικό, παθητικό ιστορικισμό και δεύτερο γιατί στον νέο αιώνα οι αυτόχθονες λαοί της Μικράς Ασίας θα αποδώσουν στην ιστορία τον Κεμάλ με την πραγματική του ταυτότητα. Ως μεγάλο εγκληματία των λαών και των ανθρώπων και τον Κεμαλισμό ως μια ιδεολογία θανάτου. Αυτό είναι ο Κεμαλισμός.
Από αυτό το Βήμα, την Αγορά των αυτόχθονων λαών της Μικράς Ασίας – νομίζω στην επόμενη συνάντηση μπορούν να είναι όλοι οι λαοί – ήθελα να διατυπώσω και να επαναφέρω ορισμένες ιδέες – προτάσεις που θα μας συνοδεύουν και θα μας ενισχύουν στον ευγενή αγώνα μας ώστε η περιοχή μας να περάσει από την κυριαρχία της ιδεολογίας του θανάτου στην ιδεολογία της ζωής, από το Κεμαλικό στο ανθρώπινο κράτος. Γιατί το Κεμαλικό κράτος είναι εχθρός του ανθρωπισμού, του ανθρώπου.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΧΙΟ
Το 1992 μιλώντας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών πρότεινα την δημιουργία στην Χίο – στην Χερσόνησο της Ερυθραίας που γνώρισε και το 1822 και το 1922 – μιας διεθνούς επιπέδου Πανεπιστημιακής σχολής «Σπουδών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Γενοκτονία». Σε αυτήν την ημερίδα ομιλητής ήταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Βέβαια την δεκαετία του 90’ – αρχές του 2000 αντί για αυτό είχαμε στην Χίο, την Σάμο και το Αιγαίο πράξεις θαυμασμού του Κεμάλ, Κεμαλολαγνίας. Αν προλάβαιναν θα έκαναν και διεθνές Πανεπιστήμιο της σκέψης του Κεμάλ. Ευτυχώς δεν πρόλαβαν άφησαν μόνο την φασιστική ρατσιστική φράση «συνωστίζονταν στην Σμύρνη». Οι Γ.Α. Παπανδρέου – Κ. Σημίτης ήθελαν επίσης να καταργήσουν την 19η Μαΐου με ύπουλους τρόπους. Έχασαν αυτόν τον βρώμικο πόλεμο τους. Ήμουν μόνος αλλά κέρδισα αυτή την μάχη. Η 19η Μαΐου είναι ζωντανή και θα είναι εις τους αιώνας των αιώνων.
Νομίζω ότι μπορεί σήμερα να διατυπωθεί η πρόταση της Πανεπιστημιακής Σχολής προς το Υπουργείο Παιδείας, το Συμβούλιο των Πρυτάνεων, την Ακαδημία Αθηνών, το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Πολλοί ξένοι φοιτητές θα ήθελαν να μένουν και να σπουδάζουν αυτά τα ζητήματα στην Χίο του ‘Όμηρου και του Ντελακρουά.
ΟΙ Η.Π.Α. ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Είναι γνωστό ότι εκτός από το έγκλημα των γενοκτονιών υπήρξε ένα εξίσου βάρβαρο έγκλημα. Αυτό της σιωπής. Έκαναν και κάνουν τα πάντα να σκεπάσουν τα εγκλήματα να δολοφονήσουν την μνήμη των λαών μας. Αυτή η δολοφονία της μνήμης μας άρχισε με μία αντιδημοκρατική, ολοκληρωτικού τύπου, απάνθρωπη πράξη. Την αρπαγή των φωτογραφικών φιλμ που παρουσιάζουν το έγκλημα που έγινε στην Σμύρνη από τον Κεμάλ. Υπάρχουν στοιχεία για αυτό στο Αμερικανικό Πεντάγωνο ειδικά στο Ναυτικό. Υπάρχουν στοιχεία στο Υπουργείο Γεωργίας της Πολιτείας της Πενσυλβανίας.
Οι εκπρόσωποι της διασποράς στις Η.Π.Α. οφείλουν να αναδείξουν αυτό το αίτημα ως δικαίωμα στην μνήμη μας στο Κονγκρέσσο και την Γερουσία.
Όπως έχουν εικόνες από το έγκλημα της 11ης Σεπτεμβρίου έτσι και εμείς έχουμε δικαίωμα στις φωτογραφίες του εγκλήματος της Σμύρνης. Οι φωτογραφίες αυτές υπάρχουν.
Όταν οι επίσημες Η.Π.Α. συνεχίζουν να ταυτίζονται με τον Κεμαλισμό τότε απονομοιμοποιούνται στην συνείδηση των απογόνων αυτών που γέννησαν την Δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ιωνία στην οποία αρέσκονται να αναφέρονται. Απονομοιμοποιούνται ως δύναμη υπεράσπισης της Δημοκρατίας.
Νομίζω ότι οι Ελληνοαμερικανοί θα πρέπει να ζητήσουν την εξέταση από την αρμόδια επιτροπή των προοριζόμενων για την Αθήνα, την Άγκύρα, το Εριβάν Αμερικανών Πρεσβευτών. Η εξέταση θα αφορά τα βιβλία δύο μεγάλων Διπλωματών, Ανθρωπιστών του Μοργκεντάου και του Χόρτον που αναφέρονται στις πρώτες γενοκτονίες του 20ου αιώνα. Θα μου επιτρέψετε μια πρόσθεση. Τους προσεχείς μήνες θα παρουσιασθεί σε πολλές πόλεις των Η.Π.Α. το βιβλίο μου THE PONTIAN QUESTION IN THE UNITED NATIONS.
Λυπάμαι γιατί αυτοί, Αλλοδαποί και εγχώριοι που εμπόδισαν την είσοδο μου στις Η.Π.Α. δεν μπορούν να το αποτρέψουν. Δυστυχώς για αυτούς η Αμερική είναι πληθυντική δεν είναι όλοι οπαδοί της σκέψης του Κεμάλ.
19η ΜΑΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ
Τέλος όλοί μαζί οφείλουμε να καλύψουμε ένα μεγάλο ηθικό και πολιτικό κενό καθιερώνοντας την 19η Μαΐου ως Ευρωπαϊκή και Διεθνή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Όπως έχουμε την 27η Ιανουαρίου για τα θύματα του Ναζισμού. Κάθε λαός, κάθε ομάδα μπορεί να έχει την δική της ημέρα μνήμης. Οφείλουμε όμως να έχουμε μια ενιαία ημέρα μνήμης γιατί όλοι είμαστε θύματα του ίδιου νεοτουρκικού – κεμαλικού αυγού του φιδιού που συνεχίζει να προκαλεί να γεννά τον θάνατο. Ενάντια σε ομόθρησκούς λαούς σήμερα, ενάντια στους ίδιους τους Τούρκους.
Σε αυτό οφείλουμε να πρωταγωνιστήσουμε εμείς οι Έλληνες που τον προηγούμενο αιώνα γνωρίσαμε και τις δύο ιδεολογίες του θανάτου. Τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό στον Χορτιάτη, τα Κερδύλια, τους Πύργους, το Μεσσόβουνο, την Κάνδανο, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, την Γουμένισσα.
Η 19η Μαΐου μπορεί να έχει ένα απελευθερωτικό συμβολισμό για τον ίδιο τον Τουρκικό λαό όχι ως εξαφάνιση, σφαγή του άλλου όπως είναι σήμερα αλλά ως ειρηνική συμβίωση, με όλους τους λαούς και τους ανθρώπους.
Αυτός είναι ο δικός μας ανθρωπισμός.
1 σχόλιο:
Μπορούμε να πούμε ότι η αριστερά με όλα τα επίθετα που την χαρακτηρίζουν από παραδοσιακή μέχρι ανανεωτική ή από κομμουνιστική μέχρι σοσιαλιστική δοκιμάστηκε τα τελευταία δέκα χρόνια μετά την μεταπολίτευση σε δυο πεδία.
Σε ένα πρώτο πεδίο δοκιμάσθηκε η θεωρία, η πολιτική της κουλτούρα, οι δικές της μορφές πολιτικής και οργάνωσης με την κοινωνία. Μετρήθηκε η πολιτική της ικανότητα να διαχειρίζεται την υπαρκτή κοινωνία να την εκφράζει σε πρόταση, πρόγραμμα, σχέδιο μετεξέλιξης και μετασχηματισμού... Το δεύτερο πεδίο στο οποίο δοκιμάσθηκε η αριστερά, όλη η αριστερά ήταν αυτό της κυβέρνησης. Λέμε όλη η αριστερά διότι εάν το ένα κομμάτι της είχε άμεσα αυτές τις αρμοδιότητες και ευθύνες το άλλο έπρεπε να αποδείχνει στη θεωρία και την πράξη τις ικανότητες του να διαχειρισθεί στο επίπεδο της κοινωνίας μια μεταβατική διαδικασία.
Η γνώμη μας είναι ότι η αριστερά και στα δυο πεδία δοκιμασίας δεν τα πήγε καλά. Η έλλειψη μιας θεωρίας και προγραμμάτων μετασχηματισμού που κινούμενη στο επίπεδο των κινημάτων θα τα καθιστούσε αυτόνομα, οδήγησε στην κρίση, στο αδιέξοδο, στην ύφεση των κινημάτων την περίοδο που η αριστερά πήγαινε στην κυβέρνηση. Όλη η αριστερά αποδείχθηκε ανεπαρκής να κυβερνά την κοινωνία χωρίς να είναι στην κυβέρνηση. Και τελικά πήγε στην κυβέρνηση όταν τα κοινωνικά κινήματα βρίσκονταν σε ύφεση...».
Όπως και στο πρώτο του βιβλίο Για την αυτοδιαμόρφωση - επαναθεμελίωση της Ελληνικής Αριστεράς, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης προσπαθεί να θίξει με όρους πολιτικούς μια σειρά από τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν το ελληνικό αριστερό δημοκρατικό κίνημα. Το ουσιαστικό που χαρακτηρίζει τα κείμενα αυτά, είναι ότι δεν έρχονται εκ των υστέρων να αρνηθούν ή να δικαιώσουν μιαν άποψη, αλλά αποτελούν στοιχεία πολιτικής γνώμης και δράσης καταγραμμένης στην πολιτική συγκυρία.
Ο συγγραφέας μιλά και θίγει πολλά από τα στοιχεία εκείνα που αποτελούν το αρνητικό παρελθόν ή παρόν μας. Ιδιαίτερα όμως στο βιβλίο του αυτό θίγει το ζήτημα της κρίσης των κοινωνικών υποκειμένων, το στοιχείο του έντονου κρατισμού που διαπερνά την πλειοψηφία των κοινωνικών και πολιτικών φορέων, τη διαμόρφωση των αρνητικών όρων που οδήγησαν σε μια χωριστή πολιτική η οποία απομακρυσμένη από την κοινωνία εγκαταστάθηκε στην κυβέρνηση, τους μηχανισμούς και τις συντεχνίες του κράτους και τέλος την αποσύνδεση των εθνικών από τα κοινωνικά προβλήματα.
Σε μια περίοδο που τα προβλήματα καθημερινά πληθαίνουν, τα άρθρα αυτά του Μιχάλη Χαραλαμπίδη αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στο βαθμό που αναδεικνύουν την «ξεχασμένη» εκείνη ριζοσπαστική στρατευμένη οπτική, που χωρίς να κάνει υποχωρήσεις στο λαϊκισμό και τον πολιτικαντισμό, εννοεί να αντλεί την δύναμη της και τα επιχειρήματα της από την ζωντανή πραγματικότητα και να θεωρεί συνομιλητή και αποδέκτη των όποιων υποθέσεων και συμπερασμάτων της το υπαρκτό κίνημα των εργαζομένων.
Δημοσίευση σχολίου